Back to the start
Blijf op de hoogte en volg Janette
10 Februari 2015 | Griekenland, Athene
Geia sas allemaal,
Nadat ik zoveel leuke reisverslagen heb zien langskomen begon het bij mij ook wel een beetje te
kriebelen, om toch een stukje te schrijven!
Want jawel, ik ben weer terug in Athene sinds een week en dit keer blijf ik er 4 maanden om af te studeren.
Ik moet toegeven, de eerste dagen heb ik het harstikke fijn gehad. Ik kwam met een van mijn lieve huisgenootjes van vorige keer Athene en zo werd mijn eerste week een kleine reünie met al mijn vrienden van daar die ik al ken. Helaas moest zij al weer snel terug naar Nederland en is het op dit moment even wennen. Wennen aan mijn nieuwe omgeving, want ik heb gekozen om in een ander appartement te verblijven dan de vorige keer. Gewoon om een nieuw avontuur te beleven in mijn stad Athene. Het is een fijne buurt, daar niet van, maar mijn huis ligt erg kort bij een drukke hoofdstraat wat maakt dat ik wel zo’n 8 keer bij een stoplicht sta te wachten op mijn weg naar stage of huis. Ik merk toch wel dat ik niet zo van het drukke stadsleven ben, mis de natuur hier wel een beetje. Mijn uitzicht bestaat voornamelijk uit betonnen flatblokken. Daar staat dan wel tegenover dat alle winkels op maar 5 minuten afstand van mijn huis liggen. Mijn kamer ben ik erg tevreden me, het huis is enorm groot bestaande uit 2 etages wat ook maakt dat de sfeer wat minder close is. Iedereen is wat meer op zichzelf gericht, dan ik van de vorige keer gewend was en ik mis dat toch wel een beetje. Ik hoop dat ik snel nieuwe mensen ontmoet waarmee ik veel kan optrekken, al heb ik nu natuurlijk alle tijd om met mijn Griekse vrienden af te spreken én te werken aan mijn scriptie.
Oh ja, de scriptie. Ik zou het bijna nog zijn vergeten, want na een paar dagen gezellig “vakantie” te hebben gevierd moest het echte werk toch gedaan worden. Zo ging ik vorige week maandag zonder afspraak, lekker op z’n Grieks, eens even kijken bij mijn afstudeer stage. Het klinkt misschien vreemd, maar geloof me. Dit werkt beter dan op afspraak komen…
Nadat ik eerst een uur had lopen zoeken in een of andere straat in Athene die dicht bij mijn oude stage adres ligt, vond ik dan EIN-DE-LIJK de juiste deur die ik hebben moest en kwam ik een klein ieniemienie kantoortje binnen. De organisatie heet “The Greek Forum of Migrants” die als een koepelorganisatie functioneert over alle andere migranten organisaties in Athene.
Ze waren verrast mij te zien, maar ik werd meteen geïntroduceerd en geïnformeerd of alles wat met de organisatie te maken had. Ik had me voorgenomen alle verwachtingen vanuit beiden kanten goed uit te spreken zodat ik direct kon beginnen met mijn scriptie. Mijn opdrachtgever wilde mijn afstudeervoorstel toch liefst in het Engels zien, dus dat was wel even balen. Meer werk dus, maar goed je moet er iets voor over hebben om in het buitenland af te studeren.
Uiteindelijk was ik hartstikke tevreden met het bezoek en de overeenstemmingen die we al hadden kunnen maken betreft mijn scriptie en het onderzoek dat ik voor de organisatie zal doen. Het onderwerp is echt interessant “Racisme in Griekenland”. Misschien hebben jullie al een en ander gehoord over de situatie in Griekenland betreft dit thema, maar als ik verhalen hoor over de “Gouden Dageraad” gaan mij de haren al overeind staan!
Om toch een goede oriëntatie te hebben op het betreffende thema werd mij geadviseerd om eerst mensen te gaan interviewen omtrent het thema. Enthousiast als ik was begon ik organisaties te bellen, met mijn Griekse old-school telefoon(ja nog meer old-school dan mijn eigen telefoon), maar ging het maken van afspraken helaas niet zoals gedacht. Ik kreeg vooral reacties als “Kun je mij een e-mail sturen waarin jou universiteit duidelijk omschrijft dat deze informatie énkel wordt gebruikt voor de scriptie en verder anoniem is?” of “Bedankt voor het bellen, maar we hebben het écht druk op dit moment. Dus we kunnen helaas geen interview voor jou regelen”. Toen ik dat hoorde, zakte mij de moed lichtelijk in de schoenen en heb ik het maar even gelaten voor wat het was. Als mij nog iemand vertelt dat Grieken “makkelijk zijn” dan bewijst dit toch wel hoe zeer ze het mis hebben. Na het weekend natuurlijk snel weer de draad opgepakt om direct elke organisatie die me ook maar iets over “Racisme in Griekenland” kon vertellen te benaderen. Dus laten we hopen dat er mensen reageren.
Ik merk weer, zoals de vorige keer, dat ik moeite heb om niet in details op te gaan. Dus mocht je nu zoiets hebben van, oké ik heb geen tijd om al dat gebreuzel hier beneden nog te lezen, dan zal ik even een korte samenvatting voor je maken:
Het is fijn weer terug te zijn, maar het is zeker weer even wennen! Het weer overigens is de eerste week heerlijk geweest. Bijna elke dag zonder jas naar buiten kunnen gaan, maar toevallig sneeuwt het vandaag weer… Een migrant waarmee ik op straat aan de praat kwam zei “Het weer is als het humeur van de Grieken, het verandert om de minuut”. Nou daar kan ik hem zeker gelijk in geven als ik zie dat het van de een op de andere dag ineens sneeuwt. Misschien kan ik morgen aan het strand gaan liggen, wie weet. Al lijkt me dat niet zo realistisch. Het is wel echt waar, het weer verandert constant! Wanneer het hier onweert kun je een uur erna weer genieten van het zonnetje.
Oké sorry mensen, het blijkt toch weer dat ik geen talent heb voor kort en bondig schrijven.
Voor de rest wil ik eigenlijk nog maar een dingetje vertellen. Ik ben namelijk, met mijn Nederlandse huisgenootje van vorige keer Athene, ook naar onze oude buurt én appartement geweest. Iedereen zal ons wel voor gek verklaren maar we waren toch echt harstikke nieuwsgierig hoe alles er na een dik half jaar uitzag. Toen we vanaf het oud Panatinaikos stadion naar ons oude appartement liepen kwamen allerlei mooie herinneringen op en zijn we bij ons favoriete souvlaki zaakje, pita gyros gaan eten. Daarna hebben we als een stelletje schoolmeisjes giechelend aangebeld bij ons oude appartement, in de hoop dat er iemand open deed. Ik had het niet verwacht, maar er deed serieus iemand open! Toen ik het woord had gedaan om te vragen of we éeeeven binnen mochten kijken hoe “ons” huisje eruit zag, keek ze ons wat verbaasd aan maar mochten we wel binnen komen. Het was vreemd, vertrouwd, leuk, apart en alles tegelijk. Ik zag dat mijn carnavals creativiteitten van vorig jaar er nog steeds hingen en ook mijn kamer was niks veranderd qua decoratie die ik er had gehangen. Zelfs onze ijskast, die door iedereen die ons bezocht had was volgeklad, was nog hetzelfde! Na even rond te hebben gekeken en het nog steeds verbaasde meisje(ze stond nog net niet met haar mond open naar ons te staren) nauwelijks antwoord wist te geven op mijn vragen, hebben we haar bedankt en zijn we maar gegaan. Het was een aparte ervaring, maar toch heb ik er goed aan gedaan. Ik heb nu echt kunnen zien dat er andere mensen wonen en kan het nu naast me neer leggen. Het is tijd om mijn nieuwe avontuur te beginnen in een nieuw appartement, in een nieuwe buurt, met nieuwe mensen!
En dat zal ik zeker doen. Heb het al goed weten in te luiden met gezellige avondjes in mijn favoriete café “Six Dogs” en schattige terrasjes in Plaka.
Hopelijk daarover de volgende keer meer!!!
Filakia apo tin Athina mensen (:
Nadat ik zoveel leuke reisverslagen heb zien langskomen begon het bij mij ook wel een beetje te
kriebelen, om toch een stukje te schrijven!
Want jawel, ik ben weer terug in Athene sinds een week en dit keer blijf ik er 4 maanden om af te studeren.
Ik moet toegeven, de eerste dagen heb ik het harstikke fijn gehad. Ik kwam met een van mijn lieve huisgenootjes van vorige keer Athene en zo werd mijn eerste week een kleine reünie met al mijn vrienden van daar die ik al ken. Helaas moest zij al weer snel terug naar Nederland en is het op dit moment even wennen. Wennen aan mijn nieuwe omgeving, want ik heb gekozen om in een ander appartement te verblijven dan de vorige keer. Gewoon om een nieuw avontuur te beleven in mijn stad Athene. Het is een fijne buurt, daar niet van, maar mijn huis ligt erg kort bij een drukke hoofdstraat wat maakt dat ik wel zo’n 8 keer bij een stoplicht sta te wachten op mijn weg naar stage of huis. Ik merk toch wel dat ik niet zo van het drukke stadsleven ben, mis de natuur hier wel een beetje. Mijn uitzicht bestaat voornamelijk uit betonnen flatblokken. Daar staat dan wel tegenover dat alle winkels op maar 5 minuten afstand van mijn huis liggen. Mijn kamer ben ik erg tevreden me, het huis is enorm groot bestaande uit 2 etages wat ook maakt dat de sfeer wat minder close is. Iedereen is wat meer op zichzelf gericht, dan ik van de vorige keer gewend was en ik mis dat toch wel een beetje. Ik hoop dat ik snel nieuwe mensen ontmoet waarmee ik veel kan optrekken, al heb ik nu natuurlijk alle tijd om met mijn Griekse vrienden af te spreken én te werken aan mijn scriptie.
Oh ja, de scriptie. Ik zou het bijna nog zijn vergeten, want na een paar dagen gezellig “vakantie” te hebben gevierd moest het echte werk toch gedaan worden. Zo ging ik vorige week maandag zonder afspraak, lekker op z’n Grieks, eens even kijken bij mijn afstudeer stage. Het klinkt misschien vreemd, maar geloof me. Dit werkt beter dan op afspraak komen…
Nadat ik eerst een uur had lopen zoeken in een of andere straat in Athene die dicht bij mijn oude stage adres ligt, vond ik dan EIN-DE-LIJK de juiste deur die ik hebben moest en kwam ik een klein ieniemienie kantoortje binnen. De organisatie heet “The Greek Forum of Migrants” die als een koepelorganisatie functioneert over alle andere migranten organisaties in Athene.
Ze waren verrast mij te zien, maar ik werd meteen geïntroduceerd en geïnformeerd of alles wat met de organisatie te maken had. Ik had me voorgenomen alle verwachtingen vanuit beiden kanten goed uit te spreken zodat ik direct kon beginnen met mijn scriptie. Mijn opdrachtgever wilde mijn afstudeervoorstel toch liefst in het Engels zien, dus dat was wel even balen. Meer werk dus, maar goed je moet er iets voor over hebben om in het buitenland af te studeren.
Uiteindelijk was ik hartstikke tevreden met het bezoek en de overeenstemmingen die we al hadden kunnen maken betreft mijn scriptie en het onderzoek dat ik voor de organisatie zal doen. Het onderwerp is echt interessant “Racisme in Griekenland”. Misschien hebben jullie al een en ander gehoord over de situatie in Griekenland betreft dit thema, maar als ik verhalen hoor over de “Gouden Dageraad” gaan mij de haren al overeind staan!
Om toch een goede oriëntatie te hebben op het betreffende thema werd mij geadviseerd om eerst mensen te gaan interviewen omtrent het thema. Enthousiast als ik was begon ik organisaties te bellen, met mijn Griekse old-school telefoon(ja nog meer old-school dan mijn eigen telefoon), maar ging het maken van afspraken helaas niet zoals gedacht. Ik kreeg vooral reacties als “Kun je mij een e-mail sturen waarin jou universiteit duidelijk omschrijft dat deze informatie énkel wordt gebruikt voor de scriptie en verder anoniem is?” of “Bedankt voor het bellen, maar we hebben het écht druk op dit moment. Dus we kunnen helaas geen interview voor jou regelen”. Toen ik dat hoorde, zakte mij de moed lichtelijk in de schoenen en heb ik het maar even gelaten voor wat het was. Als mij nog iemand vertelt dat Grieken “makkelijk zijn” dan bewijst dit toch wel hoe zeer ze het mis hebben. Na het weekend natuurlijk snel weer de draad opgepakt om direct elke organisatie die me ook maar iets over “Racisme in Griekenland” kon vertellen te benaderen. Dus laten we hopen dat er mensen reageren.
Ik merk weer, zoals de vorige keer, dat ik moeite heb om niet in details op te gaan. Dus mocht je nu zoiets hebben van, oké ik heb geen tijd om al dat gebreuzel hier beneden nog te lezen, dan zal ik even een korte samenvatting voor je maken:
Het is fijn weer terug te zijn, maar het is zeker weer even wennen! Het weer overigens is de eerste week heerlijk geweest. Bijna elke dag zonder jas naar buiten kunnen gaan, maar toevallig sneeuwt het vandaag weer… Een migrant waarmee ik op straat aan de praat kwam zei “Het weer is als het humeur van de Grieken, het verandert om de minuut”. Nou daar kan ik hem zeker gelijk in geven als ik zie dat het van de een op de andere dag ineens sneeuwt. Misschien kan ik morgen aan het strand gaan liggen, wie weet. Al lijkt me dat niet zo realistisch. Het is wel echt waar, het weer verandert constant! Wanneer het hier onweert kun je een uur erna weer genieten van het zonnetje.
Oké sorry mensen, het blijkt toch weer dat ik geen talent heb voor kort en bondig schrijven.
Voor de rest wil ik eigenlijk nog maar een dingetje vertellen. Ik ben namelijk, met mijn Nederlandse huisgenootje van vorige keer Athene, ook naar onze oude buurt én appartement geweest. Iedereen zal ons wel voor gek verklaren maar we waren toch echt harstikke nieuwsgierig hoe alles er na een dik half jaar uitzag. Toen we vanaf het oud Panatinaikos stadion naar ons oude appartement liepen kwamen allerlei mooie herinneringen op en zijn we bij ons favoriete souvlaki zaakje, pita gyros gaan eten. Daarna hebben we als een stelletje schoolmeisjes giechelend aangebeld bij ons oude appartement, in de hoop dat er iemand open deed. Ik had het niet verwacht, maar er deed serieus iemand open! Toen ik het woord had gedaan om te vragen of we éeeeven binnen mochten kijken hoe “ons” huisje eruit zag, keek ze ons wat verbaasd aan maar mochten we wel binnen komen. Het was vreemd, vertrouwd, leuk, apart en alles tegelijk. Ik zag dat mijn carnavals creativiteitten van vorig jaar er nog steeds hingen en ook mijn kamer was niks veranderd qua decoratie die ik er had gehangen. Zelfs onze ijskast, die door iedereen die ons bezocht had was volgeklad, was nog hetzelfde! Na even rond te hebben gekeken en het nog steeds verbaasde meisje(ze stond nog net niet met haar mond open naar ons te staren) nauwelijks antwoord wist te geven op mijn vragen, hebben we haar bedankt en zijn we maar gegaan. Het was een aparte ervaring, maar toch heb ik er goed aan gedaan. Ik heb nu echt kunnen zien dat er andere mensen wonen en kan het nu naast me neer leggen. Het is tijd om mijn nieuwe avontuur te beginnen in een nieuw appartement, in een nieuwe buurt, met nieuwe mensen!
En dat zal ik zeker doen. Heb het al goed weten in te luiden met gezellige avondjes in mijn favoriete café “Six Dogs” en schattige terrasjes in Plaka.
Hopelijk daarover de volgende keer meer!!!
Filakia apo tin Athina mensen (:
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
