The first week

Vandaag ben ik voor een week in Athene en het bevalt steeds beter!
In het begin voelde ik me nog heel opstandig ten opzichte van alle veranderingen in deze nieuwe omgeving, maar ik raak er steeds meer aan gewend.

Ik was redelijk in shock toen ik voor het eerst in de buurt ‘Omonia’ kwam, waar mijn stage ligt.
Ik zal later foto’s uploaden, dan hebben jullie een idee waar ik het over heb.
In ieder geval ziet deze buurt er echt vervallen uit, net een krottenwijk…Vieze gebouwen, vieze auto's, veel chaotisch verkeer en zelfs vieze mensen. Ik dacht op dat moment alleen maar, ‘Wat een lelijke stad is Athene, vreselijk!’.
Maar goed, ik werk met vluchtelingen, asielzoekers en zwervers dus wellicht niet zo vreemd dat ik daar terecht kwam.
Gek genoeg, merkte ik dat ik na een dag alweer gewend was aan deze omgeving. (En natuurlijk heeft Athene ook mooie buurten, Omonia is gewoon het ultieme toppunt van lelijkheid.)
De stageplek zelf, bij een organisatie die zich inzet voor sociaal en economisch kwetsbare mensen, is echt super! Ik mag intake gesprekken gaan houden, mensen ‘social-service’ bieden en van alles en nog wat. Mijn supervisor hier is ontzettend aardig voor me en zelfs enthousiast over de eisen van Zuyd Hogeschool.

Verder heb ik de afgelopen week echt van alles gedaan!
Zaterdag ben ik met Alketa, Ilias en hun vrienden naar het traditionele Griekse feest gegaan.

Toen we er binnen kwamen werden we door een ober naar onze chique gedekte tafel geleid. Echt prachtig, het feest was in een grote hal met allemaal ronde tafels. Het voelde alsof ik op een of andere bal terecht was gekomen, maar ik voelde me vooral underdressed! Alle Griekse meiden droegen hakken en dan overdrijf ik niet! Ook hadden ze allemaal rokjes of jurkjes aan en dan kwam ik daar met mijn bloesje. Achja, Ilias stelde me gerust en zei dat ik er prima uitzag.
Allereerst kregen we Griekse cake. Ik zag naast mijn bord een vork liggen, dus ik was netjes met de vork mijn cakje op aan het eten toen ik de rest van de tafel opeens hoorde lachen. Ze vonden mij een nette Nederlander, met mijn vorkje! Schijnbaar eten Grieken het liefst met hun handen en lag die vork er voor de sier ofzo.
Na zo’n 2 uur te hebben gekletst en iedereen een beetje te hebben gesproken kregen we kleine Griekse gerechtjes geserveerd. We kregen dingen als Biefteki, Souvalaki en van alles met bladerdeeg. Allemaal erg lekker en Ilias vond het nodig om mijn hele bord vol te gooien zodat ik alles kon proeven.
Tot slot was het tijd om te dansen. Een oude man begon in het midden van de zaal te zingen als een of andere Arabier en vervolgens startte er een life bandje muziek te maken.
Allemaal mensen vlogen naar de dansvloer en gingen in een cirkel naast elkaar staan. Op het ritme van de muziek maakten ze bepaalde pasjes en natuurlijk ben ik niet blijven zitten en heb ik direct mee gedaan. Ik vond het echt leuk, zelfs de stoere boys stonden dood leuk mee te dansen. Echt een gezellige avond met veel Griekse traditie.

De dag erop, wellicht nog niet helemaal goed wakker van feest, wilde ik ergens naartoe. Ik klikte het slot van mijn deur dicht, toen ik me realiseerde dat ik mijn sleutels op mijn kamer had laten liggen. Mijn huisgenote had haar kamer afgesloten en ik kreeg het slot met geen mogelijkheid los. De enige mogelijkheid die ik had, om mijn kamer weer binnen te komen was via de schuifdeur die de kamer van mijn huisgenootje en mij scheidt open te krijgen.
Toen kon ik zeker zo'n 2,5 uur in de keuken/woonkamer wachten en poetsen voordat mijn huisgenootje thuis kwam. Harstikke dom natuurlijk, ik had alle spullen op mijn kamer laten liggen en kon verder ook niet veel doen.
Toen mijn huisgenootje thuis kwam en ik via de schuifdeur makkelijk mijn kamer in kon heb ik direct een reserve sleuteltje verstopt in een la, zodat dat in ieder geval niet meer hoeft te gebeuren…Maar goed, achteraf kon ik toch weer lachen om deze bleude actie.

Dinsdag had ik mijn eerste gesprek op mijn stageplek PRAKSIS. Ik was erg benieuwd of ik er op tijd zou komen en hoe het eruit zou zien.
Bijna anderhalf uur te vroeg, voor de zekerheid, ben ik daarom maar vertrokken. De bussen hier komen niet zo stipt op tijd als in Nederland. De makkelijkste methode om de bus te nemen hier, is gewoon naar de halte lopen en hopen dat de juiste langskomt.
Ik werd meteen verrast toen ik een of andere Griek vroeg of ik bij de juiste halte stond. Eerst zei hij geen Engels te kunnen, maar hij maakte me wel duidelijk dat de bus zo zou komen.
Toen er een andere bus kwam vroeg ik nog even snel en misschien wat wanhopig of mijn bus nog zou komen. De man wilde eigenlijk in de bus stappen, maar ging vervolgens weer naast me staan bij de halte en heeft extra voor mij gewacht op de andere bus! Daarna vroeg hij gewoon in vloeiend Engels waar ik vandaag kwam en vertelde hij me dat hij van Egypte kwam…
Vreemde mensen kom je hier tegen, maar wel ontzettend aardig natuurlijk!

Toen ik in wilde stappen en bij de buschauffeur een kaartje wilde kopen, vroeg ik of hij de halte wist waar ik moest uitstappen(allemaal opgeschreven en uitgetekend op een papiertje) was het enige wat hij zei ‘It’s okay’. Ik dacht nog ‘uhhh, hoef ik niet te betalen of wat?’. Stom verbaasd, maar blij dat hij mij een gratis ritje gaf, ben ik toen maar blijven staan en heb gewacht tot hij me zei dat ik kon uitstappen.
Later kwam ik erachter dat je hier in Griekenland bij winkeltjes van te voren kaartjes moet komen om te reizen, niet in de bus…
Goed, niemand die daar iets over had gezegd dus ik had geluk dat er niet was gecontroleerd!

Die avond was het dan eindelijk zo ver, ik zou mijn Poolse huisgenote ontmoeten en daarom hielden we in ons appartement een verassingsfeestje. Met vrienden van haar hadden we van alles voorbereidt en zo heb ik ook weer nieuwe mensen leren kennen. Griekse mensen, Spaanse, mensen van Finland, Duitsland…je kunt het zo gek niet bedenken!
Met speciale Poosle vodka, Spaanse likeur en Griekse drank hebben we ons flink geamuseerd die avond!
Helaas heeft de Spaanse jongen alle foto’s van mijn SD-kaart gewist, toen hij mijn camera in handen had…Hij had ergens op geklikt, wat hij natuurlijk niet kon lezen.
Zo’n beetje de halve nacht hebben we achter de laptop gezeten om de foto’s terug te krijgen, waarna ook mijn laptop kuren kreeg! Ik kon wel janken, maar Luis, de Spaanse jongen, heeft met zijn technische talent de meeste foto’s weer tevoorschijn getoverd én mijn laptop gefikst!

De dag erop, dood moe van de hele nacht feesten en achter de laptop zitten stressen, moest ik naar de T.E.I. of Athens. Dit is de universiteit waar ik gast student ben en het een en ander moest gaan ondertekenen.
Luis ging met me mee, gezien hij de weg wist naar mijn universiteit met de metro.
Hij legde me uit dat Erasmus studenten meestal niet eens een ticket kopen voor de bus, je komt er makkelijk vanaf wanneer ze komen controleren. Zonde van je geld dus…
Na bij de universiteit te zijn geweest heeft hij me een restaurant laten zien dat helemaal ingericht is alsof je in een film van Harry Potter/Alice in wonderland terecht komt! Op de spiegel, bij de meisjes WC, is er met bloed iets geschreven over de ‘chamber of secrets’ en er is zelfs een winkeltje waar je chocolade toverstokken kunt kopen! Maar het hoogtepunt was het boterbier gemaakt van karamel met spa rood en slagroom. Klinkt misschien vreemd, maar het was echt heerlijk!

Zodra hij weg was en ik het metro station uitkwam was ik direct de weg kwijt! Ik wist echt niet waar ik heen moest, kon de bushalte met mijn bus nummer 054 nergens vinden en raakte in paniek. Zelfs de taxi chauffeurs wisten niet welke straat ik bedoelde! Uiteindelijk heb maar in paniek iemand van stage opgebeld en bleek dat ik redelijk dicht bij was. Dat zal je altijd zien…

De dag erop raakte ik, na stage, wederom de weg kwijt en ik was het langzamerhand zat.
Ik moest die dag naar het ‘Open Day Center’ van PRAKSIS en had van tevoren alleen de heenweg uitgekiend op Google Maps.
Ik was ervan overtuigd dat mijn appartement vlak bij Syntagma metro station zou liggen, maar dat bleek niet zo te zijn. Bovendien waren en er demonstraties in Syntagma waardoor de metro er niet stopte en doorreed naar Acropolis. Omdat ik op moment nog dacht naar Syntagma te moeten ben ik daarom maar erheen gelopen vanaf Acropolis…Na 100x de weg te hebben gevraagd natuurlijk.
Uiteindelijk kwam ik er aan en kwam ik erachter dat dit helemaal niet was waar ik heen moest! Ik was wéer de weg kwijt en ik hoorde overal fluitjes, mensen schreeuwen. Een en al chaos, overal politie. Jeetje wat een toestand, de demonstratie zou snel beginnen en ik dacht maar een ding, ‘PLEAS, GET ME OUTTA HERE!’. En omdat ik echt geen idee had waar ik een bus naar huis kon vinden heb ik toen voor een keer maar de taxi genomen.
Waar je in Nederland zo’n 40 euro voor betaald is dat hier maar 6 euro, dus waarom dan geen taxi als je pas voor de 3e keer verdwaald in Athene…

Die avond zijn we met een paar mensen, van het feest dinsdag, naar het café Superfly gegaan. Echt geweldig, alles was daar oldschool. Ze hadden oude telefoons, oude tijdschriften, tafels gemaakt van een reiskoffer, oude stoelen, oud speelgoed, ALLES!
Op advies van een van de jongens bestelde ik een Griekse appel cider, die echt beter smaakt dan Jillz. Helaas onthoudt ik al die namen niet.
Daarna hebben we een potje gedart waarin ik mijn geweldige ‘dart skills’ kon showen aan de rest….We hadden helaas verloren.

Vrijdag ging ik weer naar het ‘Open Day Center’ voor stage en werkte ik samen met andere collega’s aan mijn Grieks. Ik heb namelijk een klein woordenboekje bij me, dat soms erg handig is!
Andere studenten hadden me al van alles proberen uit te leggen over het Griekse schrift maar na vandaag kon ik het echt lezen! Natuurlijk begreep ik de woorden nog niet, maar straat- of buurtnamen kon ik opeens heel makkelijk ontcijferen! Super vet (: !!! Ook leerde ik tot 10 tellen en paar handige basiswoorden, mocht dat ooit nodig zijn.

Tot slot ben ik zaterdag met mijn Poolse huisgenote heerlijk gaan wandelen en heb ik de toerist uitgehangen in de stad. Het was zo’n 18 graden en de zon scheen, heerlijk!
Ze heeft me het oud olympische stadion laten zien, dat niet ver van het appartement ligt. Daarna zijn we verder gelopen naar Syntagma en Monastiraki. Hier ligt de drukste winkelstraat van Athene, midden in het centrum. Echt een typische winkelstraat met dure dingen en vooral heeeel veeel mensen.
Vervolgens kwamen we aan bij Monastiraki, wat ik echt geweldig vond.
Het is echt een plek waar je in het oude Griekenland terecht komt. Kleine restaurantjes met buiten terrasjes, trommels, oude Griekse monumenten en een gezellige sfeer.
Dat deed mijn mening dat Athene een vieze stad is toch wel veranderen. Het was echt even alsof ik op vakantie was.

Voor de rest heb ik behalve stage en feesten nog allerlei city trips, sight seeing en een tourtje langs de eiland op de planning staan...Benieuwd wanneer ik daar tijd voor heb!

Tot de volgende keer!

Ληφς,

Іανεττε